Hamilelik bence bir kadının tadabileceği en muhteşem duygu... Tarifsiz güzellikte... Hele bir de benim ki gibi sorunsuz geçerse... Kimileri sorunlu hamilelikler de geçiriyor tabii. Mesela mide bulantısından ağzına birşey koyamayanlar hatta bazen hastanede serum yemek zorunda kalanlar, kokulara tahamülsüz olanlar, mide yanmaları, kilo aldığı için bunalıma girenler, ayaklarındaki şişlerden dolayı yürüyemeyenler ve daha bir sürü şey... Ama ne kadar zor da geçse o his bambaşka...
Ben Ela'mı zor buldum ve hamileliğimin çok başlarında ufak bir tehlike atlattım, o yüzden bir ay kadar evde yattım ama ondan sonrası rüya gibi geçti, hele onu hissettmeye başladıktan sonra...
Çok güçlü bir bağ kuruluyor o dakikadan itibaren... Onun için nefes alıyorsun, onun için yemek yiyorsun, onun için dinleniyorsun, adımını onu düşünerek atıyorsun... İkiniz bir bütün oluyorsunuz; beraber banyo yapıyorsun, beraber uyuyorsun, beraber yiyorsun, beraber içiyorsun, beraber yürüyorsun herşey beraber... Yanlızca sen ve o... Kimse hissedemiyor onunla paylaştıklarını... Bu ayrıcalık daha bir mutlu ediyor seni...
Mutluluk kelimesi daha bir anlam kazanıyor... Hep gülümsüyorsun farkında olmadan... Hep hissetmek istiyorsun o yüzden de hep elin karnında oluyor ( ben hep merak ederdim neden hamilelerin eli hep karnında olur diye, bundanmış :) )
